Biz yolculuklarımızda genellikle gezmeyi düşündüğümüz yerlere gün içinde karar veriyoruz. Bu durum işimizi genellikle güçleştirse de yine de gün içerisinde anı yakalamamızı, hiç planda olmayan yerlerle buluşmamızı, küçük ve bilinmedik sürprizlerle karşılaşmamızı da sağlıyor. Günün sonunda kendimizi bir kaşif gibi hissetmek de tüm güçlüklere değiyor doğrusu. Yine bir bilinmeyen ve keşfedilmeyi bekleyen bir şehir. Ve nereye gideceği hakkında pek de fikir sahibi olmayan 3 şaşkın gezgin.
Böylece Tahran'da Ferdowsi meydanı yakınlarında gezinirken karşımıza Ebrat müzesi'nin yönünü gösteren bir tabela çıkıyor. Hiç bir fikrimiz olmamasına rağmen " aaa müzeymiş işte gidip bakalım"diyerek yine araştırmacı yönümüzü konuşturarak tabeladaki yönü takip edip müzenin olduğu yere ulaşıyoruz.
Müzeye vardığımızda büyük ve kasvetli bir binayla karşılaşıyoruz. Alışık olduğumuz türden bir müze binası değil bu. Binanın girişinde küçük tabelalarda yüzlerce isim yazılı. Bu kasvetli yapının içinde büyük acıların yaşandığını fark etmeye başlıyoruz.
Müzenin Girişi
 |
| Bu isimler, sonradan anladığımız üzere bu binada işkence gören kişilerin ismi. |
Müzede bizi yaşlı bir amca karşılıyor. Bu yaşlı amca bu müzenin rehberi olarak her gün gruplar halinde müzeyi gezenlere müzeyi ve devrim zamanında yaşanılan işkenceleri anlatıyor. Kendisi de 2 kez burada işkence gören rehberimizin anlattığına göre bu bina 80 yıl önce Reza şah zamanında Almanlara hapishane olarak yaptırılmış. 1970'lerde ise İslam devrimcilerine işkence yapılan Savak'ın merkezlerinden biri haline getirilmiş. Devrimin bedeli burada en ağır şekilde ödenmiş. Müzeyi gezdikçe bu dönemde yaşanılanları kendi gözlerimizle şahit oluyoruz. Küçük hücreler halinde oluşturulmuş bu hapishanede yaklaşık 1800 mahkumun yaşadıkları balmumu heykellerle aslına çok yakın bir şekilde canlandırılmış. İşkence odalarında insanın kanını donduran değişik işkence yöntemleri canlandırılmış. Sorgu odalarında , hücrelerde, koğuşlarda bir çok insan bu işkencelere dayanamayıp can vermiş. Koridorlarda burada kalan kişilerin resimlerinin sergilendiği bir bölüm de var. Burada ölenlerin fotoğraflarının yanında bir de gül resmi koymuşlar. Hücrenin duvarlarında yazılar da işkencenin etkisini anlamaya yetiyor "İşkence yarası iyileşir, ama ruh yarası kalır".
Müze içinde her yerde şu yazıyla karşılaşıyoruz
"The freedom is not free" özgürlük bedava değil...
Tesadüfen geldiğimiz bu müzede İran tarihinin önemli bir yönü olan islam devrimin acı yönüyle de burada karşılaşıyoruz. Evet beklediğimiz gibi bir müze gezisi değildi ama Tahran'a gelip de bu müzeyi görmeden gitmiş olsaydık bir çok şey eksik kalacaktı. Burayı gezmek isteyenler için ise adres bilgileri şöyle:
Adresi: İmam Humeyni Meydanı Ferdowsi Caddesi Şehit Recai Sokağı No:11 Tahran
Saat 10.00 ile 14.00 arasında gezebiliesiniz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder